Januari 2024

Mensen begrijpen je, je hoeft niet alles te zeggen

Gisteravond was er weer een Rouwcafé-bijeenkomst in ’t Hof in de Houtstraat. Het is een heel fijne plek door de huiselijke sfeer en de geweldige gastvrouwen. We krijgen allemaal koekjes, slagroom bij de koffie en heerlijke drankjes. Een waar feest. Maar daarom zijn we daar niet alleen. 

Eerst stelt iedereen zich voor en vertelt waarom hij of zij naar het Rouwcafé komt. De gasten hebben allemaal een partner verloren. Ze komen ook al een langere periode bij ons. Aan de hand van onderstaand gedicht gingen we in gesprek.Het gedicht van deze keer was:

Gedicht van Troost, Geduld

Mijn leven staat stil.
leven zonder jou, is niet wat ik wil

Zonder jou leven is zwaarder dan zwaar
moeilijker dan moeilijk

Ik ben stiller dan stil
want rouwen om jou is pijnlijk, doet zeer

Rouwen is de overtreffende trap
van alles wat ik niet voelen wil

Toch wil ik vooruit.
Al spreek ik dat zachtjes en aarzelend uit,

De wil om weer te genieten is er wel.
Ik weet alleen nog niet zo goed
hoe dat moet. Jij wel?

Uit Troostende woorden kalender

Er werd gepraat over wat het gedicht oproept, is het voor jou ook moeilijker dan moeilijk? Ben je stiller dan stil? Herken jij dat wegstoppen van het verdriet? Kun je je tranen laten komen? En ook komt aan bod hoe het nu gaat.

Het mooie van de avond vond ik het oprechte delen van ervaringen die door anderen herkend worden. Het kan zomaar een steun in de rug zijn om te weten dat je niet alleen bent met je ervaringen. En het inspireert. En afsluitend hebben alle deelnemers een mooie herinnering gedeeld.

Na afloop heb ik gevraagd hoe ze deze avond ervaren hebben:

• Wel leuk, al meer dan 3 jaar kom ik en het doet me wel iets
• Wel goed, luisteren naar een ander wat die doormaakt. Vooraf niet nadenken waar we het over gaan hebben, ik ga er blanco naar toe.
• Het viel een vorige keer een deelneemster op dat een andere deelneemster de naam van haar partner niet noemde. Ze vroeg: heeft jouw partner ook een naam? Ze bekende dat ze het moeilijk vond om zijn naam uit te spreken. Maar deze keer noemde ze zijn naam, zeker in het Rouwcafé kan ze dat nu. Dat inspireert een andere deelnemer om de naam van zijn vrouw te noemen. (Hoe bijzonder is dit!)
• Altijd heel inspirerend hoe anderen het ervaren.
• Mensen begrijpen je, je hoeft niet alles te zeggen
• Het wordt als heel warm ervaren

Het is zo hartverwarmend om dit allemaal terug te krijgen. Pleun en ik hebben het weer als een bijzondere avond ervaren. Alle vrijwilligers zijn er zo graag voor mensen die met rouw en verlies worden geconfronteerd. En dan deze woorden te mogen ontvangen.

We hopen dat het anderen ook over de drempel helpt om te komen. We zijn er voor jullie. Kom gerust een keer ervaren wat het je kan brengen. 

De eerstvolgende bijeenkomsten zijn woensdag 1 september vanaf 10 uur in de Kinderboerderij, zondag 5 september Samen Zijn vanaf 14 uur in de stad en woensdag 8 september vanaf 20 uur in “t Hof in de Houtstraat. Wel even aanmelden met een mail naar info@rouwcafe-oss.nl.

We begroeten je graag! En vertel het vooral aan andere mensen die met rouw en verlies in aanraking zijn gekomen. Er zijn ook flyers die je kunt aanvragen bij mij. Of meenemen vanaf de locaties. 

Lieve groet,

Jeanette de Kruijk
Coördinator Rouwcafé Oss